- Noord-Koerdistan
In het aardbevingsgebied rond Malatya zijn hele dorpen verwoest en vindt massale emigratie plaats. De overigen zeggen dat de staat geen hulp biedt en dat er nog steeds geen water is.
Malatya is een van de Koerdische provincies waar de aardbevingen van 6 februari verwoestende verwoestingen aanrichtten. In de dorpen Topraktepe in het district Doğanşehir en Ören in het district Akçadağ zijn geen permanente structuren meer.
Topraktepe met 350 huishoudens en Ören met 850 huishoudens werden bijna volledig verwoest. Staatsinstellingen boden geen hulp na de aardbeving. Water- en elektriciteitsvoorziening zijn nog steeds niet gegarandeerd, vee ligt nog onder het puin.
In het alevitische dorp Topraktepe kwamen elf mensen om bij de aardbeving. De nederzetting ligt op slechts anderhalve kilometer van het district Doğanşehir, maar de AKP-burgemeester heeft het niet bezocht, zeggen de dorpelingen.
Ali Babur is een van de weinige mensen die standhoudt in Topraktepe. Hij verklaarde dat ze na de aardbeving drie dagen in het dorp woonden zonder voedsel en water en met eigen middelen probeerden het puin op te ruimen. “De staat kwam na drie dagen. Ze gooiden tenten in het midden en vertrokken. Mensen uit het dorp die in steden als Izmir en Istanbul wonen, hebben ons geholpen. Pas na 14 dagen was er weer elektriciteit. We hebben nog steeds geen water. Godzijdank hebben we eten, maar we hebben geen kleren. Elf van ons stierven in het dorp. Alle 350 huizen werden verwoest. Van de 700 inwoners wonen hier nu nog maar 130 mensen, alle anderen zijn vertrokken.”
Hasan Kayapınar, een andere dorpeling, zei dat wat ze op dit moment het meest nodig hebben een dak boven hun hoofd is: “We kunnen niet meer in tenten wonen. We kunnen niet in de kou blijven staan. We doen een beroep op de autoriteiten, maar weten niet of ze onze stem zullen horen. De eerste aardbeving was al heel erg, de tweede verwoestte alles. Twee dagen lang bleven we hongerig en dorstig. Het AFAD-team kwam pas na drie dagen. Er waren mensen die gered moesten worden, maar ze stierven omdat de hulp te laat kwam.”
Het dorpshoofd Irfan Barlas bekritiseerde ook het uitblijven van reddingsmaatregelen in het dorp en verklaarde: “Op de eerste dag maakten we onze wegen op eigen kracht schoon. Het dorp werd verwoest bij de tweede aardbeving. Sommige mensen kwamen om het leven. Omdat niemand kwam helpen, stierven ook mensen die het aanvankelijk hadden overleefd. We verzamelden de botten van degenen die verbrand waren. Je kunt zien hoe ons dorp er nu aan toe is. Zelfs de hulpgoederen die naar ons toekwamen werden in beslag genomen. De gemeente Malatya bracht twee pakjes wafels en wenste ons het beste. Op de 16e dag kwamen ze eindelijk kijken hoeveel dode dieren er onder het puin lagen.”
De situatie in het dorp Ören in Akçadağ is niet anders. Tachtig procent van de huizen is verwoest. De meeste mensen hebben de nederzetting verlaten en degenen die achterblijven, leven voornamelijk in tenten. Mustafa Özer, een van de dorpelingen, zei dat ze vanwege het koude weer enkele dagen na de aardbeving in auto’s hadden gekampeerd. Hij merkte op dat hulp alleen van vrijwilligers kwam en niet van de staat: “De staat is pas veel later iets gaan sturen. We kregen vooral hulp van de burgerbevolking. Nu denken we erover om naar andere steden te verhuizen. We kunnen het puin hier niet zelf ruimen.We hebben geen water en geen elektriciteit. Ze proberen waterleidingen aan te leggen, maar er is hier geen leven meer.”
De negentigjarige Hasan Türkmenoğlu uit Ören merkte op dat zijn huis was verwoest en hij verhuisde naar het beschadigde huis van zijn dochter: “Mijn huis was verwoest. Ik was hulpeloos. Ik kwam naar het huis van mijn dochter en ik kan nergens anders heen. Ik heb in mijn leven drie aardbevingen meegemaakt, maar ik heb nog nooit zo’n aardbeving gezien. Deze aardbeving trof alles in één seconde.”
Bron: ANF