De Suryoye en de Armeense bevolking in de Autonome Federatie van Noord- en Oost-Syrië hebben ook hun eigen militaire eenheden. Na de Rojava-revolutie werden de Suryoye Militaire Raad (MFS), de Assyrische Khabur -Troepen en het Armeense Nubar Ozanyan-bataljon opgericht onder de paraplu van de Syrische Democratische Krachten (SDF).
MFS-woordvoerder Matay Hanna, De commandant van de Khabur-Troepen Nebil Werde en de Armeense bataljonscommandant Monte Melkonyan spraken met ANF Nieuwsagentschap over de voorbereidingen voor mogelijke Turkse invasie-aanvallen.
Een gevaar voor iedereen
Matay Hanna benadrukt dat de Turkse invasiedreigingen en aanvallen een groot gevaar vormen voor het Assyrische volk: “De Turkse staat wil een nieuwe militaire operatie in de regio starten. Dit vormt grote gevaren voor de volkeren die in de regio wonen, met name de Assyriërs. Alle bevolkingsgroepen leven hier vreedzaam samen. De dreiging van een aanval brengt het leven van alle mensen in gevaar. Vluchtbewegingen worden in gang gezet en de infrastructuur wordt vernietigd. Iets soortgelijks hebben we al meegemaakt met de bezetting van Serêkaniyê en Girê Spî en de onderbreking van de watervoorziening van Hesekê. De waarden van de samenleving worden aangevallen, ook geloofsplaatsen.”
We laten de indringers niet door
De voorbereidingen tegen mogelijke invasieaanvallen gaan door, legt Matay Hanna uit: “Als Militaire Raad van Suryoye zijn we waakzaam bij een mogelijke invasie en zetten we onze voorbereidingen voort. Als de Turkse staat als bezettingsmacht aanvalt, zullen wij daarop reageren. We zullen de Turkse bezetters niet de kans geven om nog meer delen van Noordoost-Syrië in te nemen. Dat staan we niet toe. We hebben onze militaire voorbereidingen voltooid om ons volk te beschermen. Als de Militaire Raad van Suryoye zullen we samen met de Syrische Democratische Krachten alle volkeren van Noordoost-Syrië beschermen. We zijn klaar om de verworvenheden van het Autonome Bestuur te verdedigen.”
Assyriërs en Arameeërs moeten worden verdreven
De commandant van de Assyrische Khabur-troepen wijst erop dat de invasiedreigingen niet nieuw zijn: “Toen de Turkse staat de IS-bendes in de regio liet aanvallen, ontstond er een groot gevaar voor het Assyrische volk. Het bombarderen van Assyrische dorpen is bedoeld om ons volk te verdrijven. Deze bezettingsdreigingen vormen een gevaar voor alle volkeren die in het noordoosten van Syrië wonen, inclusief de Assyriërs en Arameeërs.”
Een onomkeerbare nederlaag van de Turkse staat
Nabil Werde benadrukt dat het van cruciaal belang is om de aanvallen van vernietiging en ontheemding te weerstaan: “We moeten verzet bieden tegen de aanvallen van de bezetters om in het land te blijven waar onze voorouders leefden. Sinds 1915 zet de Turkse staat dit beleid van aanvallen, uitroeiing en verdrijving tot op de dag van vandaag voort. De Assyriërs die in deze regio’s wonen, hebben gezworen zich tegen elke vorm van bezetting te verzetten. Assyrische en Aramese strijdkrachten uit de regio zijn georganiseerd onder de paraplu van de SDF. We bereiden ons samen met de SDF voor op mogelijke aanvallen van een Turkse invasie en zullen ons daartegen verzetten. Wie gelooft dat de Turkse staat de regio zomaar kan bezetten, heeft een waanvoorstelling. Onze voorbereidingen zijn uitgebreid. De Turkse staat zal zeer teleurgesteld zijn en onomkeerbare nederlagen lijden. We zullen ons tot de laatste druppel van ons bloed verzetten en ons land beschermen.
Strategische vijandschap
Monte Melkonyan van het Armeense Nubar Ozanyan-bataljon wijst op de doelen van de Turkse aanvallen en zegt: “De vijandigheid, oorlog en uitroeiingsbeleid van de Turkse staat tegen Armeniërs en Koerden is strategisch. Van het Comité voor Eenheid en Vooruitgang [Ittihad ve Terakki, de drijvende kracht achter de Armeense genocide] tot de tijd van de kemalistische regering tot op de dag van vandaag, is er een nooit eindigende vijandschap die elke dag intenser wordt.
We leven in een tijd waarin de Turkse staat zijn aanvallen sinds 1 juni 2022 heeft geïntensiveerd. Deze aanvallen zijn niet beperkt tot het noordoosten van Syrië. Armeniërs en Koerden in het Midden-Oosten en de Kaukasus worden ook getroffen door vernietigings- en vernietigingsaanvallen. De droom om met geweld een uitgestrekt gebied te turkificeren, gaat door. Vandaag willen ze de genocide voltooien die ze in het verleden niet konden voltooien, ze willen het ‘Turanische ideaal’ realiseren. De strategie van het Comité voor Eenheid en Vooruitgang wordt vandaag voortgezet. Er moet een homogeen Turkije ontstaan waarin de Armeniërs en Koerden worden weggevaagd en vernietigd.”
De verwachte verwoesting
Melkonyan benadrukt dat er vrede en stabiliteit heerst in de door bezetting bedreigde regio’s: “Mensen blijven leven en werken in veiligheid en vrede. Ze houden hun kennis, taal en cultuur levend, ontwikkelen en groeien. Hoe kunnen volkeren in vrede en veiligheid leven als ze worden bedreigd door houwitser- en mortieraanvallen en intensieve verkenningen?
Als de aanvallen van de Turkse staat doorgaan, zullen de Armeniërs het land moeten verlaten waar ze eeuwenlang hebben gewoond, de huizen, kerken en scholen die ze met zwoegen en ontberingen hebben gebouwd, en landinwaarts moeten trekken waar geen aanvallen zijn. Scholen en kerken zijn de gebruikelijke plaatsen waar het Armeense volk elkaar ontmoet. Mensen zullen de plaatsen van geloof en onderwijs die ze gedurende duizenden uren hebben gecreëerd, moeten achterlaten en moeten zwoegen en het binnenland intrekken. Na de genocide van 1915 zullen ze worden weggerukt uit het vrije land in het noordoosten van Syrië waar ze zich aan vastklampen en waarin ze willen leven. Ze zullen onderhevig zijn aan grotere assimilatie. Noordoost-Syrië is het land waar het Armeense volk vrij, in vrede en veiligheid leeft.”
De Armeniërs worden met vernietiging bedreigd
De Armeniërs worden opnieuw met vernietiging bedreigd, zegt Melkonyan: “Het Armeense volk leeft in Rojava zoals ze zijn en zoals ze willen. Mensen leven vrijelijk hun taal, hun cultuur en hun geloof. Met de toename van aanvallen van huurlingen gesteund door de Turkse staat, zal het Armeense volk ophouden zichzelf te zijn. Het zal desintegreren, desintegreren en tot uitsterven gedoemd zijn door aanval en onzekerheid. Het zal alles verliezen waarvoor het heeft gewerkt en dat het heeft verzameld in de loop van jaren van zware strijd, alles wat het in handen heeft. Het Armeense volk is degenen die vanwege hun taal, cultuur en overtuigingen het hoofd zullen bieden aan de meest destructieve en verwoestende aanvallen. Het zijn de mensen die het meest zullen verliezen.”
Daarom zijn het de Armeniërs die zich het meest zouden moeten verzetten tegen de genocide, vat Monte Melkonyan samen: “Daarom zijn zij de mensen die zich het meest en het sterkst moeten verzetten tegen de aanvallen van de Turkse staat. De herinnering aan de genocide van het Armeense volk leeft; ze vraagt hem om zijn vrijheidswaarden het meest te beschermen. Armeniërs moeten hun land beschermen en verdedigen samen met de volkeren waarmee ze leven. Ze hebben het recht en ze worden gedwongen om dat te doen. Anders komt er een tweede grote genocide. Wij, de revolutionairen en pioniers van het Armeense volk, zullen ons verzetten en strijden tegen de aanvallen, net als Monte Melkonian en Nubar Ozanyan. We weten dat een samenleving die de realiteit van haar geschiedenis niet onder ogen kan zien, gedoemd is te sterven.”