De feministische organisatie “Gemeinsam Kämpfen” heeft een verklaring afgegeven ter nagedachtenis aan de vermoorden in Parijs en wijst op het verband met de internationale criminalisering van de Koerdische wil voor democratie en zelfbeschikking. In de verklaring staat:
Op 9 januari 2013 werden de drie Koerdische politici Sakine Cansız, Fidan Doğan en Leyla Şaylemez (Sara, Rojbîn en Ronahî) in Parijs vermoord door de Turkse geheime dienst. Op 23 december 2022 – kort voor de tiende herdenking- werden drie Koerdische activisten doodgeschoten in het Koerdisch Cultureel Centrum Ahmet Kaya in Parijs: Emine Kara, Mîr Perwer en Abdurrahman Kizil. Andere mensen raakten ernstig gewond. Op het moment van de misdaad zou er een bijeenkomst van de vrouwenbeweging plaatsvinden in de Koerdische culturele vereniging ter voorbereiding van de jaarlijkse herdenkingsdemonstratie voor de drie vrouwen die in 2013 werden vermoord.
De vrouwen die in 2013 in Parijs werden vermoord, evenals Evîn Goyî, die op 23 december 2022 werd vermoord, staan symbool voor de autonome vrouwenorganisatie voor zelfbeschikking en basisdemocratie. Evîn Goyî werd geboren als Emine Kara. Evîn was haar naam, die ze aannam als activiste in de Koerdische vrouwenbeweging. Als jonge vrouw sloot ze zich aan bij de bevrijdingsstrijd in de Botan-regio in 1989 en streed ze jarenlang voor een vrij leven en wereldwijde vrouwenemancipatie in de bergen. In 2014 nam ze de verantwoordelijkheid over in de civiele sector in Rojava.
Toen de zogenaamde Islamitische Staat de Yezidi’s in Shengal aanviel en tienduizenden naar Rojava vluchtten, organiseerde Evîn, als vertegenwoordiger van het zelfbestuur, de opvang en huisvesting van de ontheemden. Ze kwam in 2019 om gezondheidsredenen naar Europa. Ook hier nam ze de verantwoordelijkheid op zich en vertegenwoordigde ze recentelijk de Koerdische vrouwenbeweging in Frankrijk. Ze belichaamt dus de realiteit van het Koerdische volk dat op veel punten en op veel manieren in de wereld moet strijden. Met haar kracht en kalmte was en blijft Evîn Goyî voor veel mensen een rolmodel.
Abdurrahman Kızıl werkte ook in de diaspora voor de belangen van het Koerdische volk en staat daarmee voor vele andere actieve Koerden in Europa. Mîr Perwer was een Koerdische muzikant die in de diaspora bekend en gewaardeerd werd om zijn liedjes en behoorde tot de culturele beweging TEV-ÇAND. Hij staat daarmee voor de diversiteit van de resistente cultuur van het Koerdische leven. Wij herdenken de vermoorden met diepe solidariteit!
Er is geen sprake van een racistische individuele handeling
Dat Evîn Goyî, Mîr Perwer en Abdurrahman Kizil het slachtoffer zouden zijn van een racistische lone wolf is schandalig. Er zijn geen racistische individuele handelingen. Ze maken deel uit van een fascistisch systeem dat op vele niveaus werkt, over de staatsgrenzen heen – en ook diep geworteld is in de staten zelf. Ook de Koerdische beweging heeft onder meer met de moorden in Parijs in 2013 ervaren dat moorden op hun pioniers worden gepland en uitgevoerd door geheime diensten van bepaalde staten.
Ook wij zien deze moorden in verband met de internationale criminalisering van de Koerdische wil voor democratie en zelfbeschikking. We weten dat de Turkse geheime dienst actief is in Europa en de Turkse regering dringt er nadrukkelijk bij de Europese staten op aan om steeds massalere repressieve maatregelen te nemen tegen de Koerdische gemeenschap in Europa. De gevolgen hiervan ervaren wij dagelijks! Op de dag voor de moorden in Parijs werden de Koerdische verenigingskantoren en appartementen in Neurenberg en Hannover doorzocht en de oude activist en politicus Tahir Köçer, lid van het Nationaal Congres van Koerdistan (KNK) en tot juni 2021 medevoorzitter van de Duitse overkoepelende organisatie van Koerdische verenigingen (KON-MED), gearresteerd. Op de ochtend van de dag van de moord in Parijs werden BDP-kantoren in negen steden in Turkije overvallen en werden 14 politici, waaronder DBP-covoorzitter Keskin Bayındır, gearresteerd. Op dezelfde dag oordeelde een Turkse rechtbank dat het hoofd van de Turkse Medische Vereniging, Şebnem Korur Fincancı, in hechtenis blijft vanwege haar oproep tot een onafhankelijk onderzoek naar het gebruik van chemische wapens door het Turkse leger in de Zuid-Koerdische bergen.
De georganiseerde Koerdische samenleving en de politieke doelstellingen van democratie, vrouwen
emancipatie en ecologie zijn de doornen in het oog van de Turkse regering en al haar bondgenoten ook hier in Europa. Omdat ze ingebed zijn in een politieke filosofie en een krachtige praktijk die tot ver buiten de Koerdische beweging uitstralen en worden overgenomen. Deze kracht, die internationaal uitstraalt en laat zien dat “Een andere wereld mogelijk is”, maakt duidelijk dat veel mensen in hun hart blijven voelen wat menselijkheid en hoop betekenen en teweeg kunnen brengen.
Jin Jiyan Azadi!
Voor Turkije vormt dit sociale ontwaken, veroorzaakt door de Koerdische beweging en vooral de PKK voor zelfbeschikking tegen koloniale onderdrukking en genocidale praktijken, voor vrijheid, waardigheid en democratie, een bedreiging. Met zijn anti-Koerdische en fascistische beleid wil de Turkse staat daarom deze democratische, genderbevrijdende realiteit en hoop vernietigen. Dat kan niet, want waar geweld en brutaliteit heersen, is altijd verzet voor een goed leven. De tijd van de allesomvattende crisis van het systeem van kapitalisme, patriarchaat en staat is ook de tijd waarin vrouwen en mensen van andere onderdrukte geslachten zich organiseren en hun strijd versterken. Het is de opkomst van feministische bewegingen tegen femicide, de opkomst van inheemse en ecologische bewegingen wereldwijd tegen de vernietiging van natuurlijke hulpbronnen, en de opkomst van de vrouwenrevolutie in Iran die de harten van de wereld raakt en de strijd voor vrijheid aanwakkert. De slogan “Jin Jiyan Azadî”, bedacht door de opinieleider van de Koerdische beweging, Abdullah Öcalan, brengt dit allemaal samen. De strijd voor het leven, voor de vrijheid van vrouwen, voor de vrijheid van het leven zelf! We moeten sterke verbindingen vormen, ons overal organiseren, autonoom als vrouwen en mensen van andere onderdrukte geslachten en ook met alle democratische krachten van onze samenlevingen.
Het verdriet om onze vrienden dat we vandaag in Parijs en ook op vele andere dagen en plaatsen hebben verloren, is omgeslagen in woede. We zullen hun strijd voortzetten als de onze en zo voor altijd verbonden zijn! Laten we de international hoop tot leven brengen!
Jin Jiyan Azadi! Ter nagedachtenis aan de vermoorden in Parijs: Sara, Rojbîn, Ronahî evenals Evîn Goyî, Mîr Perwer en Abdurrahman Kizil – Şehîd Namirin!