De Mensenrechtenorganisatie in Turkije (IHD) werd op 17 juli 1986 door 98 mensen opgericht.
Het werd opgericht na de militaire staatsgreep van 12 september door de families van gevangenen die werden gearresteerd, gemarteld, met geweld verdreven door het regime van de junta.
Meer dan 650.000 mensen werden gedetineerd en gemarteld, 173 mensen werden doodgemarteld, kranten, tijdschriften, vakbonden, verenigingen, politieke partijen werden gesloten, politieke partijleiders en wetgevers werden in hechtenis genomen en gearresteerd.
Tienduizenden mensen in militaire krijgsgevangenissen werden onderworpen aan foltering en mishandeling, Politieke gevangenen startten hongerstakingen of gingen zich doodvasten. Veel gevangenen verloren hun leven onder deze omstandigheden.
De oprichters van de IHD waren familieleden van gevangenen, schrijvers, journalisten, uitgevers, academici, advocaten, artsen, architecten, ingenieurs, leraren.
Met ingang van het 33e jaar is de IHD al sinds de oprichting een pionier in de strijd voor rechten. De IHD ondersteunde de zaterdagmoeders en stelde mensenrechtenschendingen bloot die in Turkije plaatsvonden.
Het hoofdkwartier werd twee keer overvallen door Turkse nationalisten. Tijdens een van de overvallen werd voormalig voorzitter, Akin Birdal, neergeschoten en gewond. Haar leden stonden ontelbare keren voor de Turkse rechtbank berecht vanwege ‘het schaden van de reputatie van de Turkse staat en het beledigen van staatsfunctionarissen’ door mensenrechtenschendingen te melden. Sommige van deze leden werden gevangengezet en zelfs gekidnapt en vermoord.
IHD is ook lid van de International Human Rights Federation (FIDH) en vertegenwoordigt Turkije bij de International Criminal Court Commission of Euro-Mediterranean Human Rights Network (EMHRN).
Met zijn meer dan 10 duizend leden, 28 vestigingen en 5 representatieve kantoren werkt IHD nog steeds voor mensenrechten en democratisering.
ANF Nieuwsagentschap sprak met Gülseren Yoleri, voorzitter van de Istanbul tak van IHD, over de 33 jaar durende strijd van de IHD.
De IHD bracht al diegenen die rechten en vrijheid willen bijeen
Yoleri zei dat de afgelopen 33 jaar een zeer uitdagend proces was. Ze herinnerde zich hoe ten tijde van de militaire coup, “de mensenrechtenorganisatie had een energie gecreëerd voor de hele sociale oppositie om een reactie te kunnen geven op de vele schendingen”.
Tegelijkertijd voegde ze eraan toe: “de basis van de vereniging toonde een waarheid: er waren mensen uit alle lagen van de samenleving die wilden vechten voor mensenrechten en vrijheid, maar er was behoefte aan een centrum, een plek om ze samen te brengen. Op dat moment was de Mensenrechtenorganisatie het centrum dat mensen die de meest elementaire en noodzakelijke vrijheid en rechten van mensen verdedigden, samenbracht .”
De strijd is altijd moeilijk geweest
Yoleri herinnerde zich dat schrijvers, intellectuelen, familieleden van de gevangenen betrokken waren bij de oprichting van de vereniging en dat de IHD al deze mensen bij elkaar bracht.
“Van die dag tot het heden, – zei ze – was het een zware strijd.” Yoleri verklaarde de problemen die de IHD ondervond met de volgende woorden: “Het was een lange reis, omdat er een gebrek aan rechten was in de samenleving die ook mensenrechtenverdedigers trof. We leefden onder dezelfde repressie. Zelfs af en toe hebben we misschien iets meer ervaren: mensenrechtenverdedigers moesten spreken waar iedereen tot zwijgen werd gebracht. Omdat dat onze missie was. Daarom, omdat wij deze missie volbrachten, Probeerde de staat vele malen de monden van mensenrechtenverdedigers te snoeren. Onze leidinggevenden zijn gekidnapt, vermoord, verdwenen, gevangengezet en krijgen hoge straffen. Het was geen optie om te stoppen of te zwijgen, zelfs niet in de hoogtijdagen van het militaire junta-regime, omdat dit zou hebben betekend dat we onze menselijkheid, onze menselijke waarden zouden opgeven. Dat is de reden waarom mensenrechtenverdedigers hun reis voortzetten.”
Religie, geslacht, ras, politieke opvattingen
Yoleri zei dat vertrouwen een van de grootste voordelen was van de vereniging sinds haar oprichting en voegde eraan toe: “De mensenrechtenorganisatie heeft belangrijke waarden gecreëerd tijdens deze 33-jarige lange reis. Een van deze zijn onze werkprincipes. We staan er voor degenen die gebukt gaan onder mensenrechtenschendingen. Het is bekend dat bijna binnen alle segmenten van de samenleving dat er enige discriminatie de kop opsteekt. Wij vragen niet welke religie of geslacht, of ras iemand is waarvan zijn of haar rechten zijn geschonden. We kijken niet naar zijn / haar politieke identiteit, etnische identiteit, geloof of geslacht. Ons grootste voordeel in dit proces is eigenlijk vertrouwen. We hebben de plicht om geheimen te bewaren; Wanneer het slachtoffer naar onze vereniging komt, delen we geen informatie met iemand, tenzij hij / zij dat wil. ”
Nog een lange weg te gaan, het fascisme is er nog steeds
Yoleri verklaarde dat de vereniging haar strijd zal voortzetten en dat ze een doel hebben en dat dit de bescherming van mensenrechten en vrijheden is. Yoleri voegde eraan toe dat ze dachten dat de aanvallen op mensenrechten en rechten en vrijheden zouden stoppen en het misbruik van rechten volledig zou worden geëlimineerd, maar helaas is er veel te doen.
Hiervoor wees Yoleri erop dat de IHD-familie zou moeten worden uitgebreid en zei: “Mensenrechtenverdedigers moeten hun weg blijven volgen door zichzelf en de vereniging te versterken.
Natuurlijk kunnen mensenrechten niet alleen door de mensenrechtenorganisatie worden verdedigd, maar we kunnen wel stellen dat de IHD een zeer belangrijke en onmisbare plaats inneemt. Onze reis is nog lang en zeer moeilijk omdat het fascisme op andere manieren onze levens verstoort.”
Yoleri eindigde haar opmerkingen met de woorden: “Vandaag, wanneer we ons 33-jarig jubileum vieren, wil ik iedereen uitnodigen om ons te helpen sterker te worden. Het is mogelijk om lid te worden van onze vereniging om lid te worden van de commissies , maar ook om te werken als activist.”
